difficilis

   difficilis e, adj. with comp. and sup.    [dis- + facilis], hard, difficult, troublesome, impracticable, laborious, perilous : res, T.: facilia ex difficillimis redigere, Cs.: opus: locus: in locos difficilīs abire, S.: valles, Cs.: oppidum difficili ascensu: transitus, Cs.: aditūs, H.: tempus anni difficillimum, Cs.: difficili rei p. tempore, peril : casus difficilior, S.: difficilioribus usi tempestatibus, Cs: adversas (res) ferre difficile esset: non fuisse difficile cavere, Cs.—Prov.: difficile est, crimen non prodere voltu, O.—With supin. abl. : difficile factu est non probare: quo de genere difficile dictu est.— As subst n. : pati vel difficillima, the greatest hardships : in difficili esse, embarrassed , L.: ex difficili petenda, O.— Hard to manage, obstinate, captious, morose, surly : parens in liberos: Difficilem offendet garrulus, H.: senes: avunculus difficillimā naturā, N.: difficili bile tumet iecur, H.: Penelope procis, H.: precibus, O.: terrae, intractable , V.

* * *

difficile, difficilior -or -us, difficillimus -a -um ADJ

difficult; hard; hard to manage, obstinate. intractable; morose